عصر انتروپوسن

دوران های زمین شناسی از پرکامبرین شروع می شوند و تا دوران سوم زمین شناسی ادامه می یابند .

پرکامبرین خود به دو دوره آرکئن و پروتروزوییک تقسیم می شود و به 4600 میلیون سال قبل بر می گردد . درمورد دوران ارکئن اطلاعات چندانی در دست نداریم .

 در این دوران فرایندهای غالب در روی زمین بر تشکیل پوسته سخت متمرکز بود و نشانه ای برای شناسایی این دوران وجود ندارد. دوران پروتروزوییک با ظهور تریلوبیت ها شناخته میشوند.

دوران بعدی پالئوزوییک نامیده می شود به معنای دیرینه زیستی است و از6 زیر دوره تشکیل شده است. این دوران 590 میلیون سال پیش آغاز شد. در ابتدا زمین با دریایی کم عمق پوشیده شده بود و بی مهرگان آبزی موجودات اوایل این دوران بودند و به تدریج طی چند فرایند کوهزایی بخش هایی از زمین ازدریا خارج شد و خشکی هایی پدید آمد و رویش گیاهان و سخت شدن پوسته موجودات خشکی زی پا بر روی زمین گذاشتند.

مرز دوران اول و دوم به آرامی و در برخی نقاط  این سیاره قابل شناسایی نیست. دوران دوم، مزوزوییک "دوران میانه "نامیده می شود. 

در این دوران زمین از نظر ساختاری، زیست شناختی تغییرات زیادی داشت. دایناسورها پیدا و منقرض شدند. فرایندهای کوهزایی متعددی در زیر دوران های مزوزوییک روی داد و ریخت شناسی زمین بارها وبارها تغییر یافت. دریاها و حوضچه های قدیمی بسته شدند و حوضچه های جدید شکل گرفتند. 

این دوران به دوران اشتقاق قاره ها نیز شهرت دارد چرا که اوراسیا و گندوانا از یکدیگر جدا شدند و در ادامه اشتقاق هایی در هر دوی این قاره ها شاهد بودیم.

دوران سنوزوییک دوران سوم زمین شناسی و به نوزیستی شهرت دارد. دو زیر دوره ترشیاری و کواترنر دارد . با انقراض دایناسورها در اواخر مزوزوییک ، پستانداران مجال رشد و گسترش یافتند و جانداران غالب این دوران بودند. 

فعالیت های زمین شناختی در این دوران نیز افزایش یافت و کوهای هیمالیا، البرز،زاگرس، اند و آلپ از پیامد های آن هستند. دوران سنوزوییک دوران آتشفشانی نیز هست و در این دوران آتشفشان های بسیاری فعال بوده اند و محصول این فعالیتها رخداد انواع فلزات در این دوران است.

این دوران 66 میلیون سال طول می کشد و انسان در این دوران پا بر روی زمین می گذارد.

با پایان دورانهای زمین شناختی وارد عصر و دروانی می شویم که نام آنتروپوسن را بر آن گذاشته اند

دورانی که زمین آرامش نسبی خود را  واسطه دگرگونی ها , دگرشکلی ها و تکاپوهای زمینی تا حدودی پیدا کرده است.

و اکنون دوران این جنین ناتوان خود بزرگ بینی است که سعی در نادیده گرفتن این همه تلاش برای شکل گیری دارد و با سرعت سرسام آوری همه چیز را به هم می ریزد.

آنتروپوسن دوران انسان است. دوران آلودگی و نابودی سرزمین و سایر ساکنان این زمین سخاوتمند. باید امیدوار باشیم که زمین بر ما رحم کند. هر چند این سیاره زیبا و قدرتمند تنها ذره ای از این جهان سراسر ناشناخته است و راه خود را می رود.اما برای نسل ما مهمترین سیاره در این گیتی پهناور است.

شاید پس از آنتروپوسن شاهد دورانی بدون انسان باشیم و زمینی را ببینیم که سعی در ساختن دوباره خود دارد.

زمین را قدر نهیم چرا که تنها سیاره شناخته شده برای ما و سایر موجودات شناخته شده است.