زمان

چند روزی است که خواندن رمان " آخرین انار دنیا" نوشته بختیار علی را شروع کرده ام. بختیار علی رمان نویس ، مقاله نویس و شاعر معاصر کرد زبان است. البته تنها چند صفحه ای از آن را خوانده ام و گزیده ای از آن را در زیر می نویسم.

" مهمترین نکته آن است که بتوانی به زمان نیندیشی، هر وقت توانستی به گذر زمان فکر نکنی خواهی توانست به مکان  هم نیندیشی.  چیزی که یک مرد اسیر را از پای در می آورد فکر کردن مداوم به زمان و دیگر جاهاست"

فکر می کنم همه ما یک جور اسیر این دنیای بی سروته هستیم و برای کمی آرامش شاید بهتر  است بعضی وقتها به گذر زمان فکر نکنیم. 

ابزارها خیلی وقتها زندگی را برای ما ساده تر کردند اما در مقابل لذت شگفت انگیز تجربه حس های ناب  را از ما گرفتند.ساعت و دانستن زمان هم شاید یکی از این ابزارها باشد. 

یک عاشقانه آرام

صدا ادراک ذرات هواست.

موسیقی ، نوعی موزون و دلنشین از ذرات صداست.

گفتار خوب نیز.

نقاشی ادراک حرکت مناسب ذره های رنگینه هاست- حتی رنگینه های سیاه.

 نادر ابراهیمی (یک عاشقانه آرام)